In 1978 richtte Theo Gijsbers zijn onderneming in de installatietechniek op. Daarbij ging hij niet over één nacht ijs maar hij vertrouwde op zijn kennis en op zijn netwerk. Terecht want ruim veertig jaar later is nog altijd sprake van een bloeiende en goedlopende onderneming. Inmiddels gerund door zijn zoon Joost. Hij blikt graag even terug op het verleden.
“Ik was Hoofd Service bij een groot installatiebedrijf en gaf leiding aan een team van vijftien monteurs. Toen bij dat bedrijf een nieuwe directie kwam, veranderde de sfeer en de bedrijfsvoering. Geld werd de drijfveer en ‘dure’ monteurs werden zonder scrupules buitengezet. Daar kon ik niet meer tegen; ik ging meestal fluitend naar mijn werk, maar kwam te vaak met buikpijn thuis. Ik besloot ontslag te nemen, zonder dat ik wist wat ik wilde gaan doen. Het idee om zelfstandige te worden, had ik ooit overwogen en dit leek het moment.”
“Bij het bedrijf waar ik werkte, wilden ze me niet graag laten gaan, maar ze begrepen dat ik mijn besluit had genomen. Ik mocht een half jaar uitwerken om zo de kans te krijgen alvast een klantenkring op te bouwen. Daarna kreeg ik de keuze: een afscheidsreceptie of een lijstje met klanten. Ze dachten zeker te weten dat ik voor het laatste zou kiezen, maar ik koos voor het feestje. Ik wilde op eigen kracht mijn zaak opbouwen, wilde niet dat iemand zou kunnen zeggen dat ik door een ander in het zadel was geholpen.”
Tot mijn 35e heb ik altijd geleerd, ik had alle papieren en certificeringen op zak en dat schiep direct vertrouwen bij de klanten. Ik werkte in het begin vanuit huis in Eersel. Dat werd toegestaan door de gemeente omdat ik had toegezegd dat ik zou verhuizen naar het industrieterrein als daar een kavel beschikbaar kwam. Die kwam maar was aan zoveel voorwaarden verbonden dat het voor mij totaal niet interessant was om daarvoor te kiezen. Ik vond een woning met werkplaats in Hapert en heb jarenlang van daaruit gewerkt.
Ik adverteerde járenlang in de Kempenaer op een vaste plek op de voorpagina en dat heeft me echt geholpen. Zo word je ook een vertrouwd gezicht en weten mensen je snel te vinden. Ik zocht niet naar klanten van verder weg, de regio was voor mij groot genoeg en ik had meer dan voldoende werk. Twintig jaar geleden deed zich de kans voor me te vestigen op het industrieterrein van Bladel. Voor mij was dat het moment om te stoppen; ik was 55 jaar en had nog genoeg om me op te verheugen. Onze Joost nam met compagnon Stan de zaak over. Sinds die tijd val ik nog af en toe in als het druk is.
Zonder op te scheppen, mag ik zeggen dat ik trots ben op projecten die ik heb gemaakt. Mijn stelling is: ‘je moet snappen wat je leert’, daarna kun je de kennis toepassen. Ik heb ooit zelf een koelsysteem ontwikkeld voor een lasstraat en een waterhuishouding in een viskwekerij. Van een systeem dat heel veel gas verbruikte en vuil water in het oppervlaktewater loosde, ontwikkelde ik een gesloten systeem. Ik kan goed innovatief denken, zie altijd mogelijkheden en dan ga ik gewoon iets bedenken en maken. Als het dan lukt, is dat geweldig natuurlijk.
Ik ben altijd sociaal ingesteld, als ik wist dat iemand een nieuwe ketel nodig had, maar die niet kon betalen, dan plaatste ik ‘m toch. Je kunt iemand toch niet in de kou laten zitten? Mijn sociale hart zet ik nu in bij mijn vrijwilligerswerk; ik schoeffel met een paar anderen het kerkhof van Hapert en ik ben deken schatbewaarder bij het gilde Sint Joris in Hapert.
Nu ik met pensioen ben, heb ik meer vrije tijd. Ik kan de zaak niet helemaal loslaten en ben graag nog aanwezig om hand- en spandiensten te verlenen. Gelukkig vragen ze me nog regelmatig en mag ik ‘vakantiewerk’ doen. Ik geef graag gevraagd en ongevraagd advies. Ik kijk met trots terug op het bedrijf dat ik samen met mijn vrouw en medewerkers heb opgebouwd. Een prachtig vak waarbij je altijd de mensen vooruit kunt helpen.”